ความขี้สงสัย เจ้าหนูจำไมเลยมาค้นหาคำตอบ

ตามสไตล์เด็กขี้สงสัย
เจ้าหนูจำไมอย่างเรา ก็มีเรื่องมาบอกมาเล่า ให้อ่านกัน
อ่านดีถูกใจ ก็กดไลค์ให้กำลังใจ
หรืออ่านแล้วสงสัย ก็มาเข้าร่วมความเป็นจำหนูจำไมด้วยกัน...
คริคริ
เขียนในฐานะเด็กขี้สงสัย อย่าซีเรียสอะไรมากมายนะ...

กาลครั้งหนึ่งนานมา เรื่องราวมีอยู่ว่า...
มีรุ่นพี่ชวนเจ้าหนูจำไมมาวัดพระธรรมกาย
แต่รุ่นพี่อีกคนที่รู้จักก็มาแสดงความห่วงใย
ด้วยการบอกว่าอย่าไปเลย วัดนี้ไม่ดี
ได้ฟังข่าววัดมาก็เยอะ ทำให้ลังเลว่าจะมาดีหรือไม่

พี่อีกคนคนนั้นเล่าให้ฟังว่า วัดไม่ดียังไง..
เขาบอกว่าคนที่มาวัดมีแต่ระดับเศรษฐี...
(อ้าว เศรษฐีเข้าวัด ไม่ดีตรงไหน???)

คนไม่ค่อยมีตังเขาไม่ต้อนรับหรอก
(อ้าว...มีวัดแบบนี้ด้วยเหรอ เจ้าหนูจำไม่สงสัย แสดงว่าพี่คนที่ชวนเราไป นี่ก็เป็นลูกเศรษฐีสินะ ดูไม่ออกเลย 555)

ที่วัดจะมีน้ำให้กิน พอกินแล้วจะล้างสมองเรา
บอกอะไรเราจะเชื่อหมด
(คนอย่างเจ้าหนูจำไมก็แอบสงสัยว่า
วัดนี้คงมีคนเก่งมากๆ นะ ขนาดผลิตน้ำที่กินแล้วล้างสมองได้
นี่มันระดับนักวิทยาศาสตร์ของโลกแล้วนะนี่
แบบนี้ไม่ธรรมดาๆ
ก็คิดสนุกว่าถ้าอย่างนั้นก็น่าจะลองไปเจอคนเก่งๆ แบบนี้หน่อยเป็นไร....)

บลาๆๆๆ อีกมากมาย ที่ชวนสงสัย

และที่อดสงสัยไม่ได้ จนต้องถามกลับไปว่า พี่คะๆ
แล้วพี่เคยมาวัดพระธรรมกายมั้ย
ฟังจากที่พี่เล่าดูท่าทางพี่จะรู้จักวัดนี้ดี...
คำตอบที่ได้รับกลับมายิ่งชวนสงสัย
พี่ตอบมาว่า...
ไม่เคยไปหรอก จะไปทำไม ก็ฟังเขามาก็รู้แล้วว่าวัดไม่ดี
เลยไม่ไป....
แป่ว (คิดในใจ ไม่ได้ออกเสียง)

เจ้าหนูจำไมอย่างเราน่ะเรียนสายวิทย์มา...
เลยคิดว่า น่าจะไปพิสูจน์ด้วยตัวเองมากกว่า
ไม่ใช่แค่ฟังๆ เขาบอกมาว่าวัดไม่ดี แล้วก็เชื่อ
อารมณ์ประมาณว่า..ถ้ามีใครสักคนบอกคนอื่นๆ ว่า
เจ้าหนูจำไมอย่างเราน่ะนิสัยไม่ดี
แล้วคนๆ นั้นก็เชื่อเลย ทั้งๆ ที่ยังไม่เคยเจอกัน
คงรู้สึกไม่ยุติธรรมเท่าไหร่
คิดง่ายๆ แค่ว่าถ้าวัดไม่ดีจริงอย่างที่เขาบอกมา
เจ้าหนูจำไมก็กลับ
แต่ถ้าวัดดีจริงแล้วไม่ได้มา เพราะฟังคำบอกเล่าของคนอื่น...
เจ้าหนูจำไมคงเสียโอกาส ที่จะได้พบคนดีๆ...